«دو سده» و تحقق «آرزوی چین»
تاریخ انتشار: ۱۵ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۴۶۰۶۳۶
«شی جین پینگ» دبیر کل حزب کمونیست چین در اجلاس سال 2012 که همزمان بود با به قدرت رسیدن وی، یکی از اهداف خود را «دو سده» دانست. این تفکر ابتدا سال 1997 توسط «جیانگ زمین» دبیرکل وقت حزب کمونیست چین اعلام شد.
با این حال تا زمانی که «شی» رهبری حزب را در سال 2012 به‌دست گرفت به‌طور رسمی به شعار اصلی حزب تبدیل نشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صدمین سالگرد تأسیس حزب کمونیست چین در سال 2021 که مقرر شده بود چین به یک کشور «نسبتاً مرفه» تبدیل شود و در عمل به معنای تحقق دوبرابر کردن درآمد سرانه کشور نسبت به سال 2010 بود که در سال 2021 محقق شد.
سده «تأسیس کشور» جمهوری خلق چین «در سال 2049 که در آن زمان چین به یک کشور سوسیالیستی «قوی، دموکراتیک، متمدن، هماهنگ» مبدل خواهد شد. (این در حالی است که برابر اعلام «بلومبرگ» چین در سال 2028 به قدرت اقتصادی اول - پنج سال زودتر از پیش‌بینی قبلی آن سنجش - مبدل خواهد شد.) طبق همان ارزیابی چین با سرعت رشد و توسعه فعلی در سال 2035 در اغلب موارد از جمله قدرت نرم‌افزاری از ایالات متحده امریکا پیشی خواهد گرفت.
از یک سده سخت تا سده دوم
عملاً این دو «سده» آزمونی است جهت مشروعیت بخشیدن به زمامداری «شی» و حزب کمونیست چین. «سده» سالگرد تأسیس حزب کمونیست چین که هفته قبل جشن گرفته شد، به لحاظ «سمبولیک» برای «شی جین پینگ» که در سال آینده به‌طور حتم سومین دوره پنج ساله دولتمداری خود را اعلام خواهد کرد، بسیار مهم است. در این راستا «شی» تأکید وافر دارد که عظمت امروزی چین بدون تلاش بی‌وقفه حزب در مقابله با ظلم و ستم خارجی و استثمار داخلی امکانپذیر نمی‌بود.
در بررسی اینکه چین در راستای تحقق «دو سده» چقدر موفق بوده، می‌توان اشاره کرد که بزرگ‌ترین دستاورد چین رهایی 700 میلیون نفر از شرایط فقر مطلق بوده که به واسطه اجرای سیاست «درهای باز و اصلاحات اقتصادی» «دنگ شیائو پینگ» تحقق یافت. این رقم که در اصل کمتر از معجزه نیست برابر با 70 درصد حذف فقر مطلق در سطح جهانی است. علاوه بر این تولید ناخالص داخلی این کشور به‌طور متوسط رشدی بالغ بر 7 درصد داشته و پیش‌بینی می‌شود که در سال‌جاری 2021 که اقتصاد اغلب کشورها گریبانگیر ویروس کرونا بوده، چین تنها کشور قدرتمند جهان باشد که 8 در صد رشد اقتصادی داشته است.
در اول ماه جولای 1921 تاریخ رسمی تأسیس حزب کمونیست (23 همان ماه برگزاری اولین کنگره حزب را شاهد بودیم) در بخشی از شهر بزرگ شانگهای که منطقه تحت کنترل کشور فرانسه بود (مابقی کشورهای استعماری در مناطق دیگر شهر حضور داشتند و چینی‌ها صرفاً خدمتگزاران آنها بودند!...) حزب کمونیست چین در خفا با حضور 11 نفر و به عبارت دیگر 13 نفر با استناد به اسناد حزب پا به عرصه وجود گذارد. در ابتدای جلسه محل آن لو می‌رود و مورد هجوم نیروهای امنیتی قرار می‌گیرد که باعث می‌شود افراد حاضر در جلسه از محل گریخته و مابقی جلسه خود را در یک کشتی شکسته در بندر شانگهای برگزار کنند. «مائو ز دونگ» بنیانگذار نظام «جمهوری خلق چین» از جمله افرادی بود که به نمایندگی روستاییان «خونان» (زادگاه وی) در جلسه حضور داشت. وی در سال 1935 در کنفرانس «زونی» به ریاست حزب برگزیده شد.
گذار حزب کمونیست به دوران شکوفایی
از شعارهای مهم گردهمایی جشن صدمین سالگرد تأسیس حزب که «شی» در سخنرانی خود بر آن تأکید کرد «جوان‌سازی بزرگ» چین است تا جوانان این کشور بتوانند همچنان کشورشان را کشوری قدرتمند در منطقه آسیا- پاسفیک و جهان نگه‌دارند (از اعضای فعلی حزب کمونیست چین هم‌اکنون 55.12 درصد زیر 30 سال سن دارند). چین تحت رهبری حزب به سمت اولویت دادن به تکنولوژی نو چرخش پیدا کرده است.
چین چند قرن از لحاظ منطقه‌ای و بین‌المللی در جهان سرآمد بود و برخی‌ها معتقد هستند که با این سرعت توسعه در تمام بخش‌ها- حتی حضور در کره مریخ - در آینده‌ای نه‌چندان دور مجدداً ابرقدرت جهان خواهد شد. چین به گواه تاریخدانان جهان آخرین بار در دهه بیست قرن نوزدهم در جایگاه ابرقدرتی جهان قرار داشت.
حزب کمونیست چین در سال 1921 با کمک حزب کمونیست «اتحاد جماهیر شوروی» سابق در عصری پرتلاطم پس از اینکه یک دهه قبل نظام سلطنتی چند هزار ساله را واژگون کرده بود، تشکیل شد. این حزب در ابتدا یک سندیکای کارگری - کشاورزی بود ولی به مرور زمان تحول پیدا کرد. در سال 1982 به پذیرش دانشجویان دانشگاه‌ها پرداخت و در سال 2002 پذیرای کارآفرینان بخش خصوصی شد. حضور زنان در حزب هنوز برابر با مردان نیست و فقط 8/28 درصد اعضا را تشکیل می‌دهد. تمامی هفت نفر فعلی ریاست حزب را مردان تشکیل می‌دهند. در همین راستا اقلیت‌های مذهبی 5/7 درصد اعضا را تشکیل می‌دهند که حتی کمتر از درصدشان در جامعه چین است. چین عملاً یک جامعه «هان» می‌باشد و «هان‌ها» در رأس امور در چین هستند. طبق مقررات حزب کمونیست چین تمام اعضا باید به عدم داشتن مذهب اعتراف داشته و «بی دین» باشند. این شامل بودیسم و تائوئیسم هم که طی قرون در کشور حضور داشته‌اند، می‌شود.
حزب کمونیست چین در حال حاضر حزبی است که مبارزه برای تحقق طبقه کارگری طبق منویات «کارل مارکس» را عملاً کنار گذارده و تلاش اصلی آن برآورده کردن «آرزوی بزرگ چین»؛ عظمت مجدد این کشور است. تحول عظیم این کشور در سال 1978 به رهبری معمار بزرگ چین، «دنگ شیائو پینگ» با اعلام اصلاحات اقتصادی و درهای باز انجام گرفت که طی 40 سال تولید ناخالص داخلی این کشور را 30 برابر کرد. میزان تولید ناخالص داخلی چین اکنون بالغ بر 26 تریلیون دلار با معیار قدرت خرید است که اول جهان محسوب می‌شود. شعار اصلی چین «سوسیالیسم با ویژگی چینی» است. در ارتباط با نظام اداری - سیاسی چین مدل «لنینیستی» اقتدار‌گرایی را دنبال می‌کند و شدیداً به حفظ نظام تک‌حزبی متعهد است.
همان‌طور که اشاره شد حزب کمونیست چین قدرتمندترین سازمان کشور است. این حزب «کنگره ملی خلق» پارلمان کشور را تحت کنترل دارد و سیاست‌های خود را به آن دیکته می‌کند که عملاً باعث شده مجلس ملی کشور فقط مهر و مومی برای تصمیمات حزب باشد. حتی در بحث سیاست خارجی هم حزب حرف آخر را می‌زند و کمیسیونی برای طراحی و اجرای سیاست‌های تدوین شده حزب در زمینه سیاست خارجی دارد. «ارتش آزادیبخش چین» نیز تحت فرمان فرمانده کل قوا است که همزمان با ریاست جمهوری این کشور و دبیرکلی حزب کمونیست چین، رئیس کمیسیون مرکزی نظامی حزب (فرمانده کل قوا) است که مجدداً نقش اصلی حزب را در ارتش مورد تأکید قرار می‌دهد. حزب کمونیست چین در همه جای این کشور حضور و نقش حیاتی را در اداره کشور برعهده دارد.
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: حزب کمونیست چین تأسیس حزب دو سده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۴۶۰۶۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشورهایی با ماهرترین نیروی کار
آلمان، کره‌جنوبی، ژاپن و چین کشورهایی با ماهرترین نیروی کار در سراسر جهان هستند که موقعیت پیشرفته اقتصادی خود را به‌واسطه تلاش‌های این نیروی کار به‌دست آورده‌اند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، پشت ثروت و موفقیت یک کشور، سیاست‌هایی است که فرصت‌ها را ایجاد می‌کنند، افرادی است که تلاش‌ها را هدایت می‌کنند و تاریخی است که محیط و چشم‌انداز را شکل می‌دهند اما نقش چشمگیر نیروی کار را در این پیشرفت نمی‌توان نادیده گرفت. در تعیین کشورهای دارای ماهرترین نیروی کار، مجموعه‌ای از ۷۳ ویژگی با مشارکت بیش از ۱۷ هزار نفر در سراسر جهان مورد نظرسنجی قرار گرفت. به هر کشور برای هر یک از این ویژگی‌ها بر اساس مجموعه‌ای از پاسخ‌های نظرسنجی فردی امتیاز داده شد.
آلمان، پرجمعیت‌ترین کشور اتحادیه اروپا، دارای یکی از بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان است و از زمان اتحاد مجدد شاهد رشد پیوسته نقش خود در جامعه بین‌المللی بوده است. آلمان یکی از واردکنندگان و صادرکنندگان پیشرو در جهان محسوب می‌شود و خدماتی شامل صنایعی مانند مخابرات، مراقبت‌های بهداشتی و گردشگری، بیشترین سهم را در اقتصاد آن دارد. صنعت و کشاورزی از دیگر بخش‌های مهم اقتصادی این کشور هستند.
آلمان دارای نیروی کار بسیار ماهر، اما جمعیت آن در حال پیر شدن است، با این حال سطح بالایی از خدمات اجتماعی را ارائه می‌کند. این کشور از محبوب‌ترین مقاصد مهاجرتی در جهان و از نظر فرهنگی، خانه تعدادی از چهره‌های برجسته جهان در علوم طبیعی و اجتماعی، همچنین هنر، ادبیات، موسیقی و فلسفه است.
اقتصاد پیشرفته و مبتنی بر خدمات کره‌جنوبی یک موفقیت سرمایه‌گذاری خارجی است. کره اولین دریافت‌کننده بودجه کمیته کمک به توسعه OECD (سازمان توسعه و همکاری) بود که بعدها به اهداکننده این بودجه تبدیل شد. این کشور از دهه ۱۹۶۰ شاهد رشد مداوم و کاهش فقر بود و اکنون به‌طور کلی در میان بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان قرار دارد. دفاتر سامسونگ، هیوندای و کیا در پایتخت این کشور قرار دارد که دو مورد از صادرات مهم کره‌جنوبی یعنی فناوری و خودرو را نمایندگی می‌کنند.
کره‌جنوبی یکی از بزرگ‌ترین پس‌اندازهای ناخالص ملی و ذخایر سرمایه‌گذاری خارجی در جهان را دارد. درآمد یک‌بار مصرف خانوارهای آن در سال‌های اخیر افزایش داشته است و ثروتمندان آن مایلند پول خود را برای اقلام و محصولات برند خرج کنند. کره‌جنوبی عضو بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد، گروه ۲۰، انجمن منطقه‌ای کشورهای جنوب شرق آسیا و سازمان تجارت جهانی، اما با چالش پیری جمعیت مواجه است.
سومین اقتصاد بزرگ جهان، ژاپن، از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان وسایل‌نقلیه موتوری، تجهیزات الکترونیکی و فولاد در جهان است و بخش خدمات آن بالاترین درصد اقتصاد را از نظر تولید ناخالص داخلی و اشتغال تشکیل می‌دهد. با این حال این کشور با پیامدهای اقتصادی ناشی از پیرترین جمعیت جهان و کاهش نرخ زادوولد دست‌وپنجه نرم می‌کند. ژاپن عضو چندین سازمان بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد، بانک توسعه آسیایی و بانک جهانی است.
چین یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های جهان را در خود جای داده، پرجمعیت‌ترین کشور جهان است و از نظر وجود زمین دومین کشور بزرگ محسوب می‌شود. چین از سال ۱۹۷۸، یکی از سریع‌ترین اقتصادهای بزرگ جهان بوده و از اقتصاد متمرکز به یک اقتصاد مبتنی بر بازار تبدیل شده است.
اقتصاد این کشور، پس از ایالات متحده در رتبه دوم قرار دارد اما توسعه سریع اقتصادی آن چندین چالش داخلی از جمله از بین رفتن تعادل میان رشد جمعیت و منابع طبیعی، افزایش نابرابری درآمد و افزایش قابل‌توجه آلودگی در سراسر کشور را به همراه داشته است. این کشور بزرگ‌ترین تولید کننده دی‌اکسیدکربن در جهان، اما یک سرمایه‌گذار عمده در انرژی‌های تجدیدپذیر است و از سال ۱۹۷۱ عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد، همچنین عضو چندین سازمان بین‌المللی و منطقه‌ای از جمله سازمان تجارت جهانی و همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه است.
جدول میزان بارشهای فارس تا ساعت ۶:۳۰ امروز